«Εγώ είμαι η Ανάστασις και η Ζωή.» (κατά Ιωάννη, ια΄ 25)
Την εποχή της άνοιξης κάθε χρόνο οι χριστιανοί γιορτάζουν τα Πάθη και την Ανάσταση του Χριστού. Θα λέγαμε, ό,τι πιο σημαντικό έγινε στην Ανθρωπότητα από την αρχή της Δημιουργίας μέχρι σήμερα, είναι η ανάσταση του Χριστού μας. Πόσοι όμως έχουμε συνειδητοποιήσει το έργο του Κυρίου πάνω στο Σταυρό και τη δύναμη της Αναστάσεως αυτού στην ζωή μας;
Δεν μπορεί να μιλήσει κάποιος για την Ανάσταση, αν δεν λάβει υπόψη του το γεγονός ότι επέτρεψε ο άνθρωπος να εισέλθει στη ζωή του ο Θάνατος. Η Ανάσταση προϋποθέτει να έχει προηγηθεί ένας θάνατος. Στο περιβάλλον του Θεού δεν υπάρχει θάνατος, αλλά η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου έβαλε την αμαρτία-θάνατο στην ζωή του «και ηνοίχθησαν οι οφθαλμοί αμφοτέρων και εγνώρισαν ότι ήσαν γυμνοί» (Γένεσις, γ΄ 7) «εκρύφθησαν ο Αδάμ και η γυνή αυτού από προσώπου Κυρίου του Θεού»(Γένεσις, γ΄ 8). Στο σχέδιο της άπειρης αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, είναι να γίνουμε «κοινωνοί θείας φύσεως» (Β΄ Πέτρου, α΄ 4).
Με την αμαρτία που έβαλε ο άνθρωπος ουσιαστικά έκανε αλλαγή πορείας στο θέλημα του Θεού και αυτή η πτώση έκανε την χάρη του Θεού να μην έχει ισχύ στην κοινωνία μας με το Δημιουργό. Μετά απ’ αυτό ο άνθρωπος στράφηκε στην κτίση, λατρεύει αυτή και όχι τον κτίσαντα. Αισθάνεται γυμνός, (από χάρη) εγκαταλειμμένος, υποδουλωμένος στην ύλη. Τον κυριεύουν το μίσος, η πλεονεξία, ο φθόνος, η ζήλεια και βλέπει το συνάνθρωπό του σαν καταστροφή του.
Βγαίνοντας από την Εδέμ, σκοτώνει τον αδελφό του και ζει το φόνο και τον πόλεμο. Η ζωή του είναι η σάρκα και όχι το πνεύμα, οι επιθυμίες της καρδιάς και όχι το θέλημα του Θεού. Ο βιολογικός θάνατος απεικονίζει το χωρισμό του ανθρώπου από το Θεό• λησμονούμε όμως ότι ο πιο φοβερός είναι ο δεύτερος θάνατος δηλαδή ο αιώνιος αποχωρισμός από το Θεό τη μέρα της κρίσεως.
Οι μεν δίκαιοι θα βλέπουν το Θεό ως Φως, ενώ οι άδικοι (όσοι δεν δέχτηκαν το Χριστό σαν προσωπικό σωτήρα) θα βλέπουν αιώνια το Θεό ως «πυρ καταναλίσκον» (προς Εβραίους, ιβ΄ 29). «όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ’ εαυτόν εκκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού»( προς Φιλιππισίους, β΄ 6-8).
Με τον γλυκό Ναζωραίο ο θάνατος νικήθηκε οριστικά πάνω στο σταυρό, η αμαρτία αποδυναμώθηκε και έχασε τη δύναμή της, δεν μπορεί να μας σκοτώσει. Δαγκώνει και πληγώνει, αλλά δεν θανατώνει. Ο Χριστός στήθηκε στο σταυρό και πήρε όλες τις αμαρτίες του κόσμου, άνοιξε τα χέρια του και αγκάλιασε όλους τους ανθρώπους και με το Άγιο αίμα Του λεύκανε τις καρδιές μας.
Ο Χριστός πραγματοποίησε τη σωτηρία μας, όμως αυτή δεν συντελείται με μαγικό τρόπο γενικά και αόριστα. Χωρίς τη θέλησή μας δε σωζόμαστε, αλλά ο Ιησούς θέλει το θέλω της καρδιάς σου για να συνεργαστεί με τον άνθρωπο διά του Αγίου Πνεύματος μέσα στους κόλπους της εκκλησίας, και να δώσει πλούσια τον καρπό του Αγίου Πνεύματος «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστη, πραότης, εγκράτεια» (προς Γαλάτας, ε΄ 22).
Κατά την Πεντηκοστή ο Αναστημένος Χριστός επέστρεψε εν Αγίω Πνέυματι και συνεχίζει να ζει με νέο τρόπο στη ζωή του ανθρώπου που θα τον δεχθεί «και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος» (κατά Ματθαίον, κη΄ 20). Με την μετάνοια ο άνθρωπος συντρίβει την καρδιά του στο σταυρό και ο Χριστός την αμαρτία του με το γλυκό άγγιγμα της Αγάπης του.
Ο άνθρωπος γίνεται ''νέο κτίσμα'' εν Χριστό Ιησού διά του βαπτίσματος «Συνετάφημεν λοιπόν μετ’ αυτού δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν» (προς Ρωμαίους, ς΄ 4). « Εάν δε απεθάνομεν μετά του Χριστού, πιστεύομεν ότι και θέλομεν συζήσει μετ’ αυτού γινώσκοντες ότι ο Χριστός αναστάς εκ νεκρών, δεν αποθνήσκει πλέον, θάνατος αυτόν δεν κυριεύει πλέον» (προς Ρωμαίους, ς΄ 8-9). «Διότι η αμαρτία δεν θέλει σας κυριεύσει, επειδή δεν είσθε υπό νόμον, αλλ’ υπό χάριν» (προς Ρωμαίους, ς΄ 14).
Περιμένουμε τη μέρα που θα γίνει η Ανάστασις των νεκρών «και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν, θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα» (Α΄ Θεσσαλονικείς , δ΄ 16-17).
Προσμένουμε να βρεθούμε στο περιβάλλον του Θεού στη Νέα Ιερουσαλήμ «και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν» (Αποκάλυψη, κα΄ 1).
Αν δεν έχεις Καινή Διαθήκη επικοινώνησε μαζί μας και θα σου στείλουμε μία εντελώς δωρεάν.
