ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ίδρυση της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού έγινε πέρι το 30μ.Χ την ημέρα της Πεντηκοστής στα Ιεροσόλυμα όταν εκατόν είκοσι μαθητές του Κυρίου, ανάμεσά τους και οι Απόστολοι του Κυρίου, έλαβαν το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος. Την ίδια μέρα κηρύχθηκε το Ευαγγέλιο δημόσια στην Ιερουσαλήμ από τον Απόστολο Πέτρο με αποτέλεσμα να σωθούν εως τρεις χιλιάδες ψυχές, να βαπτισθούν εν ύδατι και να προστεθούν στην εκκλησία του Χριστού. Έκτοτε “Ο Κύριος προσέθετε καθ'ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους” Πράξεις Αποστόλων κεφάλαιο 2. Τα γεγονότα αυτά είναι όλα προφητευμένα με μεγάλη ακρίβεια στις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Δεν είναι τυχαίο ότι η εκκλησία του Θεού αρχίζει την ημέρα της Πεντηκοστής. Την Πεντηκοστή στην Παλαιά Διαθήκη οι Ισραηλίτες ευχαριστούσαν τον Θεό για τον θερισμό και τα πρωτογεννήματα από τους καρπούς της γής. Αυτή την συγκεκριμένη ημέρα της Πεντηκοστής διαλέγει ο Κύριος να δώσει την αρχή του πνευματικού θερισμού των ψυχών, προσθέτοντάς τις στην εκκλησία Του.  

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ   Κατά την Καινή Διαθήκη εκκλησία σημαίνει: 1ον) Ετυμολογία της λέξης εκκλησία: Εκ+καλέω. Καλώ από κάπου. Ο Κύριος κάλεσε από τον κόσμο στην Βασιλεία Του. Το σύνολο των χριστιανών πιστών σε όλο τον κόσμο που με πλήρη ελευθερία αποφάσισαν να υπακούσουν στο Ευαγγέλιο του Χριστού για να σωθούν. “Συ είσαι Πέτρος και επιταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησία μου” Ματθαίος 16:18 και Κολοσσαείς 1:18-24, Εφεσίους 1:22-23. Εδώ να σημειώσουμε την εικόνα που μας δίνει η Καινή Διαθήκη της Εκκλησίας του Χριστού ως “σώμα Χριστού” Ρωμαίους 12:5,Α' Κορινθίους 12:12,27 Εφεσίους 4:12 κ 5:23,30 Κολοσσαείς 1:18,24. 2ον) Σε μερικές αναφορές στην Καινή Διαθήκη η λέξη εκκλησία αναφέρεται σε τοπικές Χριστιανικές κοινότητες. Φιλιππισίους 4:15, Πράξεις 9:31, Κολοσσαείς 4:16, Ρωμαίους 16:1, Α Θεσσαλονικείς 1:1. 3ον) Σε άλλες αναφορές στην Καινή Διαθήκη σημαίνει τη σύναξη των Χριστιανών σε έναν τόπο με σκοπό την επιτέλεση της χριστιανικής λατρείας. Α' Κορινθίους 11:18 “Όταν συνέρχεσθε εις την εκκλησίαν” και Α' Κορινθίους 14:19,34,35. Σε μερικές περιπτώσεις ο τόπος αυτός ήτανε ένα σπίτι που ονομαζόταν “κατ'οίκον εκκλησία” Ρωμαίους 16:5, Κολοσσαείς 4:15, Φιλήμονα 2, Α' Κορινθίους 16:19.Όλες αυτές οι Γραφικές αναφορές μας δείχνουν την σημασία της Εκκλησίας του Χριστού. Επίσης μέσα στην Καινή Διαθήκη βρίσκουμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες της λειτουργίας της αρχέγονης εκκλησίας του Θεού.  

ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΕΓΟΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ   Το κήρυγμα του Αποστόλου Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής είχε οικουμενικό χαρακτήρα, αλλά η πρώτη χριστιανική κοινότητα αναπττύχθηκε σε Ιουδαϊκό περιβάλλον με βάση τα Ιεροσόλυμα και αποτελείτο από Ιουδαίους, που έγιναν χριστιανοί (Πράξεις 2:14-36) Κέντρο των ελληνιστών χριστιανών ήταν η Αντιόχεια της Συρίας που έγινε το δεύτερο κέντρο του χριστιανισμού μετά τα Ιεροσόλυμα (Πράξεις 11:19-26). Ήτανε στην Αντιόχεια που δόηθκε για πρώτη φορά στους πιστούς το όνομα Χριστιανός και έγινε το κέντρο του Ευαγγελισμού για τα έθνη. Οι πρώτοι χριστιανοί άρχισαν να έχουν ιδιαίτερες συνάξεις σε σπίτια με τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται στις Πράξεις 2:46-47 “Καὶ καθ᾿ ἡμέραν ἐμμένοντες ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἱερῷ καὶ κόπτοντες τὸν ἄρτον κατ᾿ οἴκους, μετελάμβανον τὴν τροφήν ἐν ἀγαλλιάσει καὶ ἁπλότητι καρδίας, δοξολογοῦντες τὸν Θεὸν καὶ εὑρίσκοντες χάριν ἐνώπιον ὅλου τοῦ λαοῦ. Ὁ δὲ Κύριος προσέθετε καθ᾿ ἡμέραν εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοὺς σωζομένους.” Επίκεντρο των συνάξεων αυτών ήταν η τελετή της Θείας Ευχαριστίας, που γινόταν κάθε Κυριακή ημέρα (Πράξεις 20:7). Στις συνάξεις αυτές γινόταν η διδασκαλία των Αποστόλων, η προσευχή, η κοινωνία μεταξύ των χριστινών και η Θεία Ευχαριστία. Επίσης είχαν κοινά δείπνα, όπου έτρωγαν φαγητό όλοι μαζί και ταν ονόμαζαν “Αγάπες”. Η πρώτη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων οργανώθηκε από τους Αποστόλους του Κυρίου. Αρκετά νωρίς εμφανίσθηκε η υπηρεσία των επτά διακόνων που ήταν Ελληνιστές για τις ανάγκες των υλικών υποθέσεων της εκκλησίας (Πραξεις κεφ 6). Το Άγιο Πνεύμα άνοιξε την πόρτα της Εκκλησίας του Θεού στα έθνη, στο σπίτι του εκατόνταρχου Κορνήλιου χρησιμοποιώντας τον Απόστολο Πέτρο. (Πράξεις κεφ. 10). Οι απόστολοι στα Ιεροσόλυμα αποφάσισαν να στείλουν τον Απόστολο Βαρνάβα στην Αντιόχεια περίπου το 41μ.Χ. για να συνεχισθεί η χριστιανική κοινότητα στην Αντιόχεια. Το 38μ.Χ. επιστρέφει στον Χριστό ο Απόστολος Παύλος. Το 41μ.Χ. περίπου τον βρίσκει ο Βαρνάβας και πηγαίνουν και οι δύο μαζί στην Αντιόχεια. Εκεί στην εκκλησία της Αντιόχειας διαμορφώθηκε η τάξη των προφητών και διδασκάλων όπου προσετέθει και ο Απόστολος Παύλος. (Πράξεις κεφ 13) Από την Αντιόχεια ο Απόστολος Παύλος ξεκινάει και τα τρία αποστολικά ταξίδια κατά την διάρκεια των οποίων ευαγγελίστηκαν τα έθνη. Ο Απόστολος Παύλος φυλακίζεται στη Ρώμη από το 61 εως και το 63 μ.Χ. από όπου γράφει τις επιστολές προς Κολοσσαείς-Εφεσίους- Φιλήμονα και Φιλιππησίους. Ο Απόστολος Πέτρος έχει σαν αποστολή του τους Ιουδαίους, ώστε να επιστρέψουν στο χριστιανισμό. Ο ισχυρισμός ότι ο Απόστολος Πέτρος ήταν επίσκοπος στη Ρώμη αποκλείεται από τους ιστορικούς της εποχής του. Την ημέρα της Πεντηκοστής το 33μ.Χ. ιδρύεται η Εκκλησία του Χριστού η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η Καινή Διαθήκη μας περιγράφει το πρότυπο της πρώτης εκκλησίας που πρέπει να ακολουθεί η εκκλησία του Θεού σήμερα. Μέσα στην Καινή Διαθήκη βλέπουμε ότι η εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού και ο Ιησούς Χριστός είναι η κεφαλή του σώματος. Οι πρώτοι χριστιανοί έκαναν το χριστιανικό βάπτισμα όπως το διέταξε ο Ιησούς Χριστός. Πριν από το βάπτισμα ήταν απαραίτητη η ακρόαση του Λόγου του Θεού, η αποδοχή του έργου της σωτηρίας στο όνομα του Ιησού Χριστού και η μετάνοια. Επιπλέον οι πρώτοι χριστιανοί λάμβαναν το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος που εκδηλώνεται με το σημείο της ομιλίας των ξένων γλωσσών. Επίσης λάμβαναν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Όπως είπαμε η πρώτη εκκλησία προχωρούσε με την διδαχή των αποστόλων, τις προσευχές,  την κοινωνία (αδελφική κοινωνία με πνευματικό περιεχόμενο), την κλάση του άρτου που είναι η Θεία Ευχαριστία, που γίνεται κατά την παράδοση του Ιησού Χριστού στους αποστόλους κάθε Κυριακή (Πράξεις 20:7). Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος λειτουργούσαν ολοκληρως στην πρώτη εκκλησία. Χαρακτηριστικό της ζωής των πρώτων χριστιανών ήταν ην έντονη πίστη και ελπίδα της παρουσίας του Κυρίου Ιησού Χριστού.  

  ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ   Κάθε ξεχωριστή χριστιανική κοινότητα αποτελούνταν από μέλη που είχαν δεχθεί τον Ιησού σαν προσωπικό σωτήρα και ονομαζόντουσαν “άγιοι”, “ηγιασμένοι εν Κυρίω”, ”αδελφοί”, ”πιστοί”, “μαθητές” και “χριστιανοί”. Η διοίκηση κάθε τοπικής εκκλησίας γινόταν από τους πρεσβυτέρους (ή επισκόπους) οι οποίοι ποίμεναν την εκκλησία και τους διακόνους (Πράξεις 20:28 και Φιλιππησίους 1:1). Στην πρώτη εκκλησία  ο Κύριος έδωσε αποστόλους προφήτες, ευαγγελιστές, ποιμένες και διδάσκαλους για τον καταρτισμό των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομή του σώματος του Χριστού (Εφεσίους 4:11-12).  

Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ   Η λατρεία της πρώτης εκκλησίας περιγράφεται στην Καινή Διαθήκη. Το Βάπτισμα εν ύδατι εκτελείτο επειδή το συνέστησε ο ίδιος ο Κύριος (Ματθαίος 28:19 “Πορευθέντες λοιπὸν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”). Γινόταν με κατάδυση στο νερό στο όνομα του Πατρός και του Υιου και του Αγίου Πνεύματος. Το εν ύδατι βάπτισμα γινότανε σε ηλικία που ο άνθρωπος είχε συναίσθηση της αμαρτίας του, πίστευε στο Ευαγγέλιο και παραχωρούσε τον ευατό του στον Ιησού Χριστό και έδινε ομολογία της πίστης του. Αυτό σημαίνει ότι δεν βαπτίζονταν βρέφη και νήπια. Την Θεία Ευχαριστία την τελούσε η πρώτη εκκλησία όπως το περιγράφει ο Απόστολος Παύλος στην Α' Κορινθίους 11:23-32. Το Βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος ήτανε μία υπόσχεση του Θεού για τον λαό του. (Πράξεις 1:4-5 “Καὶ συνερχόμενος μετ᾿ αὐτῶν, παρήγγειλε νὰ μή ἀπομακρυνθῶσιν ἀπὸ Ἱεροσολύμων, ἀλλὰ νὰ περιμένωσι τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πατρός, τὴν ὁποίαν ἠκούσατε, εἶπε, παρ᾿ ἐμοῦ. Διότι ὁ μὲν Ἰωάννης ἐβάπτισεν ἐν ὕδατι, σεῖς ὅμως θέλετε βαπτισθῆ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ οὐχὶ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας.”) που δόθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής και έκτοτε δίνεται σε κάθε πιστό που τον ζητάει και εκδηλώνεται με ιδιαίτερα χαρίσματα και καρπό. ΔΙΩΓΜΟΙ Η πρώτη εκκλησία έχει να παρουσιάσει και την αρχή των διωγμών των χριστιανών. Ο πρώτος διωγμός ξεκινάει αμέσως μετά την ίδρυση της εκκλησίας του Χριστού και αμέσως μετά από το λιθοβολισμό του πρωτομάρτυρα Στέφανου. (Πράξεις 8:1). Αυτός ο διωγμός είχε σαν αποτέλεσμα να διασπαρεί ο λόγος του Θεού σε όλη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια. Κατά τον πρώτο αιώνα συνεχίσθηκαν οι διωγμοί κατά της εκκλησίας από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες. Αφετηρία αυτών των διωγμών είναι ο διωγμός του Νέρωνα το 64 μ.Χ. Συνέχεια είχε ο διωγμός του Δομιτιανού (81-96μ.Χ.) και μετά ο διωγμός του Τραϊανού (98-117 μ.Χ.). Οι διωγμοί συνεχίσθηκαν μέχρι τον 4ο αιώνα από τους Ρωμαίους. Η πρώτη περίοδος των διωγμών καλύπτει τους δύο πρώτους αιώνες, όπου οι χριστιανοί εδιώκοντο σαν μέλη απαγορευμένης και παρανομης εταιρείας. Η δεύτερη περίοδος καλύπτει τον 3ο και τις αρχές του 4ου αιώνα όταν οι χριστιανοί εδιώκοντο επειδή εθεωρούντο επίσημα μέλη απαγορευμένης θρησκείας. Βεβαίως οι διωγμοί συνεχισθηκαν σε όλα τα χρόνια μέχρι σήμερα σύμφωνα με το Λόγο του Κυρίου. (Β' Τιμοθέου 3:12 “Καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες νὰ ζῶσιν εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ θέλουσι διωχθῆ.¨)

Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Από τον πρώτο αιώνα ξεκινάει το Αποστολικό έργο την Εκκλησίας. Ο Κύριος έστειλε τους 12, μετά τους 70 και μετά άλλους αποστόλους και συνεχώς το Άγιο Πνεύμα αποστέλλει εργάτες στο Θερισμό. Το 49μ.Χ. λαμβάνει χώρα η πρώτη αποστολική σύνοδος όπου το Άγιο Πνεύμα οδήγησε την εκκλησία να δεχθέι ότι η σωτηρία είναι κατά χάριν και ότι οι εξ εθνών χριστιανοί δεν ήταν υποχρεωμένοι να τηρήσουν τον Μωσαϊκό νόμο (Πράξεις κεφ. 15). Η σύνοδος αυτή είναι πολύ σημαντική γιατί το Άγιο Πνεύμα φύλαξε την εκκλησία του Χριστού από τον κίνδυνο να γίνει ένα απλό παρακλάδι του Ιουδαϊσμού. Έτσι ο Θεός προστάτεψε την εκκλησία του και συνέχισε η πορεία της για την σωτηρία όλων των ανθρώπων σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Επιπλέον έδωσε σε όλη την εκκλησία του Χριστού ένα υπόδειγμα του πως πρέπει να λειτουργεί η σύνοδος μέσα στην αληθινή Εκκλησία του Θεού. Το έργο της εξάπλωσης της Εκκλησίας του Θεού ξεκινάει από τον διωγμό του πρωτομάρτυρα Στέφανου. Από τα Ιεροσόλυμα πάει στην Αντιόχεια, που ήταν ένα από τα πιο μεγάλα αστικά κέντρα της εποχής εκείνης, τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Ρωμαϊκού κόσμου μετά από την Ρώμη και την Αλεξάνδρεια. Από εκεί ξεκίνησαν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας να ευαγγελίζουν τα έθνη. Το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων μας δίνει μια λεπτομερή περιγραφή των πρώτων χρόνων της εκκλησίας του Χριστού εώς το 63μ.Χ. και είναι ο καλύτερος οδηγός για την εκκλησία του Χριστού για κάθε εποχή μαζί με όλα τα άλλα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού μπορούμε να πούμε ότι καλπάζει και κατακτά πολύ γρήγορα τον κόσμο. Από χώρες που ευαγγελίστηκαν πολύ νωρίς ήταν η Ελλάδα και η Ιταλία. Προχωρώντας βόρεια και δυτικά κατέκτησε τόπους που αντιστοιχούν στις σημερινές χώρες Γαλλία, Βέλγιο, την κοιλάδα του ποταμού Ρήνου στη νότια Γερμανία και τμήματα την Ελβετίας. Προχωράει στη Λυών της Γαλλίας. Αρκετά χρόνια πριν το τέλος του 2ου αιώνα υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι η εκκλησία του Θεού είχε εδραιωθεί στην Ισπανία. Η εκκλησία προχωράει στις ακτές της βόρειας Αφρικής, μετά ανατολικά στην Αίγυπτο όπου ιδρύθηκε η εκκλησία της Αλεξάνδρειας . Πολύ σύντομα η εκκλησία περνάει και τα σύνορα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στο σημερινό Ιράν-Αρμενία-βόρειες ακτές του Εύξεινου Πόντου- Καύκασο- μέχρι τη σημερινή Γεωργία και Αζερμπαϊτζάν. Γύρω στα μέσα του 2ου αιώνα φτάνει στην Ινδία. Συμπερασματικά μέχρι το τέλος του 2ου αιώνα η εκκλησία είχε απλωθεί σε όλη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και σε πολλά σημεία είχε ξεπεράσει τα όριά της. Σε αυτό το σημείο μπορούμε να πούμε ότι η εξάπλωση αυτή οφείλεται στο Άγιο Πνεύμα καθώς γράφει ο Ζαχαρίας ο προφήτης στο κεφάλαιο 4 εδάφιο 6 "ουχί δια δυνάμεως ουδέ δια ισχύος αλλά δια του πνεύματός μου λέγει Κύριος των δυνάμεων". Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε ένα περιβάλλον σκληρών διωγμών, όπως αναφέραμε παραπάνω. Και από τότε μέχρι σήμερα το Ευαγγέλιο κηρύσσεται σε όλον τον κόσμο με θαυμαστά αποτελέσματα σωτηρίας αθάνατων ψυχών.   

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ Από την ημέρα της ίδρυσης της εκκλησίας του Χριστού έως σήμερα η εκκλησία υπάρχει συνέχεια με διαρκή σωτηρία ψυχών. Δεν σταμάτησε ποτέ να υπάρχει και να θριαμβεύει εναντίον της αμαρτίας και του θανάτου. Ο Διάβολος με πολλούς τρόπους προσπάθησε και προσπαθεί να ματαιώσει και να εμποδίσει το έργο της εκκλησίας. Αλλά το μόνο που κατάφερε είναι ότι ενισχύθηκε η πίστη των χριστιανών. Ο Κύριος μάς λέει στο Ευαγγέλιο: «Και εγώ δε σοι λέγω, ότι συ είσαι Πέτρος και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησία μου˙ και πύλαι άδου δεν θέλουσι ισχύσει κατ’αυτής». Ματθ. 16:18. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι δυνάμεις του Σατανά δεν θα μπορέσουν να νικήσουν την εκκλησία του Χριστού. Η εκκλησία είναι δυνατότερη από τον θάνατο γιατί έχει αρχηγό και κεφαλή τον Ιησού Χριστό που νίκησε τον θάνατο. Πολλά άσχημα πράγματα προσπάθησε ο διάβολος να κάνει εναντίον της εκκλησίας μέσα στο πέρασμα των αιώνων έως σήμερα αλλά κανένα από αυτά δεν υπερίσχυσε κατά της εκκλησίας. Η εκκλησία του Χριστού συνεχώς υπάρχει και θριαμβεύει δια μέσω όλων των αιώνων έως ότου έλθει πάλι ο αρχηγός της, ο Ιησούς Χριστός! Όλα αυτά τα γεγονότα εναντίον της εκκλησίας που έγιναν στο πέρασμα των αιώνων, τα βλέπουμε να συμβαίνουν στην πρώτη και αρχέγονη εκκλησία, και μετά απλώς να επαναλαμβάνονται στους επόμενους αιώνες, με διαφορετικά πρόσωπα και συνθήκες, αλλά στο τέλος πάντα η εκκλησία του Ιησού Χριστού θριαμβεύει. Στην Καινή Διαθήκη μας δίνονται πληροφορίες για τέτοια γεγονότα.