Σε αυτήν την τόσο ξεκάθαρη διακήρυξη, το Άγιο Πνεύμα μας δείχνει τον τρόπο και την κατεύθυνση που πρέπει να κινηθεί ο πνευματικός άνθρωπος. Ο εγωκεντρισμός στην ψυχή του ανθρώπου είναι συνυφασμένος με του Αδάμ τη πτώση, καθώς η αμαρτία πήρε πλεονέκτημα στην προσωπικότητά του και φανερώνεται αυτό στη ζωή του ανθρώπου με σαρκικότητα και έπαρση.

Το αίμα της θυσίας του Ιησού Χριστού [τώρα όμως διήλλαξε προς εαυτόν διά του σώματος της σαρκός αυτού διά του θανάτου, διά να σας παραστήση ενώπιον αυτού αγίους και αμώμους και ανεγκλήτους. Κολοσσαείς α 22] μας αποκατέστησε και μας ξανάβαλε μέσα στη ζωή του Θεού [διά των οποίων εδωρήθησαν εις ημάς αι μέγισται και τίμιαι επαγγελίαι, ίνα διά τούτων γείνητε κοινωνοί θείας φύσεως, αποφυγόντες την εν τω κόσμω υπάρχουσαν διά της επιθυμίας διαφθοράν. Β'Πέτρου α 4] καθώς μας εγέννησε μέσα στο Πνεύμα [Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού. Ιωάννης γ 3] και μας υιοθέτησε για δικά του παιδιά [Διότι δεν ελάβετε πνεύμα δουλείας, διά να φοβήσθε πάλιν, αλλ' ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, διά του οποίου κράζομεν· Αββά, ο Πατήρ. Ρωμαίους η 15]

Η εκκλησία του Χριστού είναι ιδιοκτησία του Ιησού Χριστού [Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους, τους οποίους μοι έδωκας εκ του κόσμου. Ιδικοί σου ήσαν και εις εμέ έδωκας αυτούς, και τον λόγον σου εφύλαξαν. Ιωάννης ιζ 6] και ο κάθε αναγεννημένος πιστός θα πρέπει πάντα να το έχει στη συνείδηση του, γιατί μόνο ο Χριστός θα του δίνει το έργο της διακονίας [Διότι αυτού ποίημα είμεθα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού προς έργα καλά, τα οποία προητοίμασεν ο Θεός διά να περιπατήσωμεν εν αυτοίς. Εφεσίους β 10] και το Άγιο Πνεύμα θα το εκπληρώσει στη ζωή του και στο περιβάλλον του.

Έτσι μέσα από την πίστη [αδιαλείπτως ενθυμούμενοι το εις την πίστιν έργον σας και τον κόπον της αγάπης και την υπομονήν της ελπίδος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έμπροσθεν του Θεού και Πατρός ημών. Α'Θεσσαλονικείς α 3] που θα γεννάει το Πνεύμα του Θεού στον εσωτερικό άνθρωπο [διά να δώση εις εσάς κατά τον πλούτον της δόξης αυτού, να κραταιωθήτε εν δυνάμει διά του Πνεύματος αυτού εις τον εσωτερικόν άνθρωπον. Εφεσίους γ 16] θα φανερώνεται με έργα θυσίας και αγάπης στον αδελφό και συνάνθρωπό σου, καθώς η ελπίδα μας στον μεσίτη Ιησού Χριστό [Και διά τούτο είναι μεσίτης διαθήκης καινής, ίνα διά του θανάτου, όστις έγεινε προς απολύτρωσιν των επί της πρώτης διαθήκης παραβάσεων, λάβωσιν οι κεκλημένοι την επαγγελίαν της αιωνίου κληρονομίας. Εβραίους θ 15] είναι ζωντανή πεποίθηση και παράγει μέσα μας ανεξάντλητη υπομονή μέχρι να βρεθούμε στο βήμα του Θεού και Πατέρα μας [Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα διά του σώματος καθ' α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν. Β'Κορινθίους ε 10]

Στην σημερινή εποχή το περπάτημα του ανθρώπου που στηρίζεται στη προσωπικότητα του, στις δυνάμεις του, στην επιστημονική του κατάρτιση. Μεγάλα επιστημονικά επιτεύγματα σε διάφορους τομείς του πολιτισμού του, τον καθιστούν στη συνείδησή του κυρίαρχο για τη δύναμη και το εύρος του πνεύματός του. [Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν ουδέ ευχαρίστησαν, αλλ' εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία· λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν. Ρωμαίους α 21-22]

Επίσης η κουλτούρα και ο δυτικός ορθολογιστικός τρόπος ζωής ενισχύουν την έπαρση και την εγωκεντρική φύση του με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη απομάκρυνση από τη χάρη και το έλεος του Θεού και τη σωτηρία για Ιησού Χριστού.

Διαβάζοντας [Και είπον, Έλθετε, ας οικοδομήσωμεν εις εαυτούς πόλιν και πύργον, του οποίου η κορυφή να φθάνη έως του ουρανού· και ας αποκτήσωμεν εις εαυτούς όνομα, μήπως διασπαρώμεν επί του προσώπου πάσης της γης. Γένεση ια 4] οι άνθρωποι εκείνης της εποχής θέλησαν, με σαρκικά, εγωιστικά κίνητρα να οικοδομήσουν πόλη και πύργο υψηλό που η κορυφή του να αγγίζει τον ουρανό, για να αποκτήσουν δύναμη και δόξα και η φήμη τους να φτάσει μακριά στον τότε γνωστό κόσμο, με αποτέλεσμα το ανθρώπινο έργο να σταματήσει και η Βαβέλ να μην ολοκληρωθεί.

Ο Θεός όμως επέτρεψε σύγχυση στις γλώσσες και έτσι αυτό το έργο σταμάτησε, γιατί ενώ είχαν τις γνώσεις και την επιστημονική κατάρτιση δεν βάλανε στο κέντρο της ύπαρξής τους τον Κύριο με αποτέλεσμα το ανθρώπινο έργα να μην ολοκληρωθεί . Όταν δεν υπάρχει η ζωή του Θεού στη ζωή μας, τότε το σκοτάδι, η σύγχυση και ο θάνατος κυριαρχούν.

Έτσι και σήμερα ο άνθρωπος είναι απαραίτητο να οικοδομήσει μια πνευματική πόλη μέσα του με τον πολιτισμό του Χριστού, που όμως, θα πρέπει να αντλήσει τα υλικά του, όχι από τη γη, αλλά από τον ουρανό δια του Ευαγγελίου [διότι θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται να θέση παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός.Εάν δε τις εποικοδομή επί το θεμέλιον τούτο χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην· εκάστου το έργον θέλει φανερωθή· διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό, επειδή διά πυρός ανακαλύπτεται· και το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι. Εάν το έργον τινός, το οποίον επωκοδόμησε μένη, θέλει λάβει μισθόν· Α'Κορινθίους γ 11-14]