Γίνεται να αγαπάω τον εχθρό μου ?
Η ζωή μας είναι γεμάτη από ανθρώπους που μας συμπεριφέρονται με λάθος τρόπο. Είτε είναι μέσα στην οικογένεια μας, είτε στην εργασία, είτε στο περιβάλλον που ζούμε, όλοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε τουλάχιστον ένα πρόσωπο που μας κάνει να βγαίνουμε εκτός εαυτού. Μας λένε προσβολές, άσχημα ανέκδοτα, ή προσπαθούν να εισβάλλουν προσωπικό μας χώρο ή να μας υποσκελίσουν. Όποιες και αν είναι οι ενοχλητικές ή επιζήμιες συνήθειές τους είναι, ταραζόμαστε από την παρουσία τους στη ζωή μας.
Ως Χριστιανός, το ερώτημα είναι πώς μπορώ να αντιμετωπίσω τους δύσκολους ανθρώπους; Η απάντηση είναι απλή. Θα πρέπει να τους αγαπήσω. Με τα λάθη τους και τις ιδιαίτερες συμπεριφορές τους. Δεν είμαι σε θέση να το κάνω μόνος μου. Kατά καιρούς έχουμε πρόβλημα στο να αγαπήσουμε ακόμη και εκείνους που είναι τα πιο αγαπητά μας πρόσωπα. Η μόνη αληθινή πηγή συμπόνιας, δύναμης και αγάπης είναι ο Θεός. Αν τον αγκαλιάσουμε και έχουμε πλήρη εμπιστοσύνη στην αγάπη και τη συγχώρεση του Θεού για εμας, τότε μπορούμε να αρχίσουμε να αγαπάμε τους άλλους πιο θερμά και ειλικρινά.
Η Επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου, η αγάπη και προς τους εχθρούς ως κύριο χαρακτηριστικό της ζωής των πρώτων χριστιανών, η εντολή του Χριστού «να αγαπάμε αλλήλους», η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, που επισημαίνει ποιος αγαπά πραγματικά, τα λόγια του Χριστού πάνω στον σταυρό: «Πατέρα, συγχώρεσε τους, δεν ξέρουν τι κάνουν» (Κατά Λουκάν 23,34), η συγχώρεση από τον πρωτομάρτυρα Στέφανο όσων τον λιθοβολούσαν και τελικά τον φόνευσαν (Πράξεις 7,60) φανερώνουν ότι χωρίς αγάπη δεν υπάρχει γνήσια χριστιανική ζωή. Όταν αγαπά κάποιος τον Θεό, οφείλει να αγαπά και την εικόνα Του, που είναι ο συνάνθρωπος. Διότι δεν μπορεί να ισχυρίζεται κάποιος ότι αγαπά τον Θεό, που άλλωστε εξωτερικά δεν τον βλέπει, και να μην δείχνει την αγάπη του στους διπλανούς του όταν εξάλλου κάθε μέρα τους συναντά και μάλιστα συναναστρέφεται μαζί τους (Α΄ Ιωαννη 4,19-21).
Ο Χριστός μας καλεί να αγαπούμε ανιδιοτελώς και ασταμάτητα. Αλλά μπορούμε να σκάσουμε ένα χαμόγελο ή ένα ψεύτικο γέλιο, ενώ στο εσωτερικό μας είμαστε ταραγμένοι ή κλαίμε ή θέλουμε να φύγουμε; Πώς μπορούμε, ενδεχομένως, να είμαστε γνήσιοι με όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα ακριβώς κάτω από την επιφάνεια;
Υπάρχουν 2 βασικά βήματα που ακολουθούμε για να αποκτήσουμε μεγαλύτερη συμπόνια, συμπάθεια και αγάπη για τους συνανθρώπους μας , ακόμη και μας αυτούς που μας έχουν προκαλέσει πόνο, θυμό ή απογοήτευση. Είναι κρίσιμο, όμως, να γίνει κατανοητό ότι αυτά τα εργαλεία χρησιμοποιούνται καλύτερα στα χέρια εκείνων που έχουν αναγνωρίσει βαθιά τις δικές τους αμαρτίες και την ανάγκη τους για τη χάρη και την κατεύθυνση του Χριστού στη ζωή τους.
1. Συμβουλέψου το Λόγο του Θεού. H Αγία Γραφή είναι ένας θησαυρός πρακτικών συμβουλών για το πώς να αλληλεπιδρούμε με τους ανθρώπους. Μερικές φορές μπορεί να αισθανόμαστε τη Βίβλος ως κάτι μακρινό και άσχετο με τη σημερινή κουλτούρα, αλλά με μια πιο προσεκτική εξέταση, μπορούμε να δούμε ότι η ανθρώπινη φύση δεν έχει αλλάξει στην πραγματικότητα. Η σοφία που ο Λόγος του θεού παρέχει εξακολουθεί να είναι σημαντική για τη ζωή μας. Για παράδειγμα, στο 13ο κεφάλαιο της Α΄ προς Κορινθίους επιστολής του, ο απόστολος Παύλος συνθέτει έναν όμορφο ύμνο προς την αρετή της αγάπης, που είναι η κυριότερη ενέργεια του Θεού προς τον άνθρωπο, συμπεριλαμβάνει τα πάντα, και χωρίς την οποία δεν μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει το θέλημα του Θεού, να ενωθεί μαζί Του κατά χάριν και να σωθεί. Άλλωστε ο Θεός μάς αγάπησε πρώτος και έστειλε τον Υιό του, που θυσιάστηκε για να μας ελευθερώσει από τις αμαρτίες μας και να μας χαρίσει τη νέα εν πνεύματι ζωή (βλ. Α΄ Ιω. 4,9-10). Η αγάπη, σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, είναι μεγαλύτερη ακόμη και από την πίστη και την ελπίδα.
2. Προσευχήσου για την παρέμβαση του Αγίου Πνεύματος. Αν ξέρεις ότι είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις ένα δύσκολο πρόσωπο, απευθύνε έκκληση προς το Άγιο Πνεύμα για να σου χορηγήσει δύναμη, συμπόνια και υπομονή. Μέσα από αυτό, έχεις τη δύναμη να εκπροσωπείς τον Χριστό -ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Η κλήση μας ως Χριστιανοί είναι δύσκολη, αλλά δεν χρειάζεται να το κάνουμε μόνοι μας. Να θυμάστε ότι η καλοσύνη σας θα μπορούσε να κηρύξει το ευαγγέλιο σε κάποιον που το χρειάζεται απεγνωσμένα.
Ως άνθρωποι και ως Χριστιανοί καλούμαστε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Χριστού, ο οποίος έγινε άνθρωπος για να ευεργετήσει, να συνδράμει και να θεραπεύσει τους πάντες (Πράξ. 10,38). Με τη θυσία στο Σταυρό δίδαξε ότι η συγχωρητικότητα είναι η θύρα για τον Ουράνια Βασιλεία Του και την λύτρωση του ανθρώπου, αλλά και ότι η αγάπη είναι κατεξοχήν προσφορά και θυσία και όχι μόνο λόγια και επιδερμική νουθεσία.
