Σιγά-σιγά, ο σπόρος που είχε πέσει στην καρδιά μου και επί τόσα χρόνια φρόντιζε ο Κύριος με τους απεσταλμένους Του, άρχισε να ευδοκιμεί και να καρποφορεί. Είχε έρθει πλέον η ώρα του Ιησού Χριστού, να γίνει ο Λυτρωτής και να με ελευθερώσει απ' την προηγούμενη άθλια ζωή μου.
«Ιδού, η χειρ του Κυρίου δεν εσμικρύνθη, ώστε να μη δύναται να σώση, ουδέ το ωτίον αυτού εβάρυνεν, ώστε να μη δύναται να ακούση·» (Ησαΐας νθ΄1)
Γεννήθηκα στην Τρίπολη πριν από περίπου 38 χρόνια, και ήμουν το μικρότερο από τα τρία παιδιά της οικογένειάς μου.
Οι γονείς μας, με κόπο και αγωνία προσπαθούσαν να μας μεγαλώσουν με σωστές αρχές σε ένα περιβάλλον αρκετά αυστηρό. Προσπαθούσαν κυρίως μέσα από τη ζωή τους, να μας δείχνουν τον δρόμο που εκείνοι θεωρούσαν σωστό, δίχως όμως να γνωρίζουν ότι ο δρόμος για την αληθινή ζωή είναι ο Ιησούς Χριστός, αν και επιμελώς ασκούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Όσο, όμως, έβλεπα κυρίως τη μητέρα μας να προσεύχεται σε εικόνες και καντήλια, να νηστεύει άλλοτε από κρέας και άλλοτε από λάδι και γενικά να ακολουθεί κατά γράμμα όλες αυτές τις παραδόσεις, τόσο περισσότερο απομακρυνόμουν από τον Θεό, θεωρώντας ότι αυτός ο Θεός εμένα δεν μου ταιριάζει.
Πάντα ήθελα να μάθω για ποιο λόγο ήρθα στη ζωή αυτή, που θα καταλήξω και τι είναι αυτό που ρυθμίζει με τόση τελειότητα τα πάντα. Όμως, τα τυπολατρικά και οι παραδόσεις μας αποσπούν όλους απ’ την αλήθεια και μας κρατούν δεμένους με το χώμα από το οποίο βγήκαμε και στο οποίο θα καταλήξουμε.
Στα δεκατρία μου μετακομίσαμε οικογενειακώς στην Αθήνα. Τα αδέλφια μου, σχεδόν αμέσως, έφυγαν μακριά για σπουδές κι έτσι έμεινα μόνος με τους γονείς. Η αυστηρότητα, στο μεταξύ, είχε αρχίσει να χαλαρώνει μιας και οι δυσκολίες και οι μέριμνες της ζωής είχαν απορροφήσει τους γονείς μου.
Έτσι, άρχισα σιγά-σιγά να ξεκλίνω και να απομακρύνομαι από τα πρότυπα που μας είχαν δώσει. Στο σχολείο δεν τα πήγαινα καλά αφού δεν διάβαζα αλλά με τις ώρες καθόμουν και άκουγα ψυχεδελικές και πανκ μουσικές. Πλέον, είχα αρνηθεί συνειδητά τον Θεό και είχα φτιάξει δικές μου θεωρίες τις οποίες ασπαζόμουν και με τις οποίες προσπαθούσα να εξηγήσω μέσα μου κάθε τι υπερφυσικό.
Βέβαια, ο Κύριος δεν με είχε αφήσει, ήταν μαζί μου, περνούσα τις τάξεις και μου είχε φέρει άνθρωπο δικό Του (τον Αλέξη, συμμαθητές και φίλοι τότε, αδελφοί εν Κυρίω πλέον) να μου μιλάει για το θέλημά Του. Ο Αλέξης ήταν ο μόνος με τον οποίο κράτησα τη φιλία μας και μετά το σχολείο.
Έπειτα, άρχισα να εργάζομαι και η ζωή μου να χειροτερεύει όλο και πιο πολύ, μέχρι που ήρθε η ώρα για τον στρατό.
Οι 18 μήνες στον στρατό ήταν τόσο δύσκολοι που ούτε να το φανταστώ μπορούσα αλλά κι εκεί ο Κύριος ήταν κοντά μου και σαν καλός Πατέρας με φρόντιζε νυχθημερόν. Πάντα έβρισκε ανθρώπους κατάλληλους και έβαζε στην καρδιά τους να με βοηθούν και να με ανακουφίζουν και τελικά η δυσκολία αυτή να είναι πλέον μια γλυκιά ανάμνηση. Τα πάντα γίνονται γλυκά στα χέρια του Χριστού!
Χωρίς να μπορώ να δω και να καταλάβω τις επεμβάσεις του Θεού, συνέχισα τον κατήφορο στη ζωή μου. Πλέον είχα γίνει ένας άνθρωπος χωρίς μέτρο και όριο.
Κάπνιζα χωρίς όριο, έπινα χωρίς όριο, έβριζα και βλασφημούσα χωρίς όριο (αν και πάντα είχα σεβασμό στο όνομα του Ιησού Χριστού). Μέχρι και ο τρόπος που οδηγούσα ήταν πέρα από κάθε όριο με αποτέλεσμα σχεδόν κάθε φορά ο Κύριος να με γλυτώνει θαυμαστά από ατυχήματα θανατηφόρα. Πόσες φορές, το τιμόνι υπάκουε σε άλλα χέρια και όχι στα δικά μου… Σ’ ευχαριστώ Κύριέ μου.
Η δουλειά μου είχε να κάνει με το χρήμα και τις επενδύσεις πράγμα που χειροτέρεψε την κατάσταση. Θεός μου πλέον ήταν το χρήμα και κάθε υπόλοιπο ηθικής που μπορεί να είχα μέσα μου είχε χαθεί. Κυνηγούσα το χρήμα με μανία, αλλά ποτέ δεν κατάφερα να το αποκτήσω. Έφτασα να κάνω τα πάντα γι' αυτό αλλά όσο το κυνηγούσα τόσο καταστρεφόμουν οικονομικά. Πλέον, οι φιλίες και γενικά οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους είχαν ως κίνητρο το χρήμα.
Πάντα, όμως, βαθιά μέσα μου, είχα σαν όνειρο να βρεθεί η κατάλληλη γυναίκα, να παντρευτώ, να κάνω οικογένεια και να μπορώ να είμαι συνεχώς με την οικογένειά μου. Ο Κύριος όμως είναι ζωντανός, εξετάζει νεφρούς και καρδίες και το 2003 έφερε τα πράγματα έτσι ώστε να γνωριστούμε με τη Μαρία.
Κάπου τότε, χαθήκαμε με τον Αλέξη που τον είχε επιφορτίσει ο Κύριος να μου μιλάει για την αγάπη Του. Όμως ο Θεός δεν αφήνει τα παιδιά Του. Η μητέρα της Μαρίας (κι αυτή πιστή στον Κύριο) σα να πήρε την σκυτάλη από τα χέρια του Αλέξη και συνέχισε αυτή πλέον το δύσκολο έργο. Η Μαρία δεν δεχόταν το Λόγο αλλά εμένα κάτι με έσπρωχνε και ήθελα να ακούω όσα η μητέρα της μας έλεγε.
Περνούσε ο καιρός και το 2006 αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Δεν θέλαμε ο γάμος μας να είναι κοσμικός (οι γάμοι που έβλεπα στον κόσμο ήταν εφιάλτες μου από παιδί ακόμα) οι γονείς μου, όμως, ήθελαν να βγάλουν τις «υποχρεώσεις» κι έτσι αποφασίσαμε να παντρευτούμε κρυφά μόνοι μας.
Χωρίς να έχουμε οικονομική ευχέρεια (εγώ ήμουν σχεδόν κατεστραμμένος οικονομικά) παντρευτήκαμε μόνοι μας και ο Κύριος φρόντισε ώστε να κάνει την ημέρα εκείνη αξέχαστη. Πλέον, είχαμε αρχίσει να διαβάζουμε το Ευαγγέλιο και να αλλάζει η ζωή μας αφού καταλαβαίναμε την ύπαρξη του Θεού και τις επεμβάσεις Του.
Σιγά-σιγά, ο σπόρος που είχε πέσει στην καρδιά μου και επί τόσα χρόνια φρόντιζε ο Κύριος με τους απεσταλμένους Του, άρχισε να ευδοκιμεί και να καρποφορεί. Είχε έρθει πλέον η ώρα του Ιησού Χριστού, να γίνει ο Λυτρωτής και να με ελευθερώσει απ’ την προηγούμενη άθλια ζωή μου.
Τον Απρίλιο του 2007 μας πρόσθεσε στην Εκκλησία Του, με ένωσε ξανά με τον Αλέξη κάνοντάς μας αδελφούς και μας έφερε σε μια οικογένεια που μας αγκάλιασε με αγάπη.
Θέλαμε να βαπτιστούμε στο νερό αλλά το πάθος μου για το τσιγάρο ένιωθα ότι μου ήταν εμπόδιο. Μέχρι που τον Ιούνιο του 2007 κι αφού ο Κύριος με έσπρωξε να πράξω το θέλημά Του βαπτιστήκαμε μαζί με την Μαρία στο νερό. Ο Χριστός είχε κάνει άλλο ένα θαύμα. Ενώ μέχρι και την προηγούμενη μέρα κάπνιζα, όταν βγήκα από το νερό ένιωθα απέχθεια για το τσιγάρο.
Μετά από λίγες ημέρες κι ενώ προσευχόμασταν, ο Κύριος μας επισκέφτηκε με δύναμη, μας βάπτισε με το Πνεύμα το Άγιο και μας έδωσε τα εφόδια για να περπατήσουμε τη στενή και τεθλιμμένη οδό της σωτηρίας.
Στο μεταξύ οι ευλογίες Του έρχονται σαν βροχή. Παρουσιάστηκε κάποιο πρόβλημα στην Μαρία και οι γιατροί έλεγαν ότι πρέπει να χειρουργηθεί για να μπορέσει να μείνει έγκυος. Πάνω όμως, απ’ την επιστήμη βρίσκεται ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος μετά από λίγο καιρό θαυμαστά μας χάρισε την πολυπόθητη εγκυμοσύνη και την θεραπεία στην Μαρία. Τον Ιούνιο του 2008 ήρθε στον κόσμο το δώρο του Κυρίου μας, ο Ιωάννης.
Παράλληλα, ο Κύριος είχε φροντίσει να αναπληρώσει τα χαμένα σχολικά μου χρόνια και με θαυμαστό τρόπο (όσοι έχουν δοκιμάσει γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι) μου έδωσε την ευκαιρία να σπουδάσω στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
Στο μεταξύ, δεν άντεχα πλέον και η ψυχή μου βασανιζόταν στη δουλειά που έκανα, αλλά ο Κύριος είχε προβλέψει και γι' αυτό. Με ελευθέρωσε από την παλιά δουλειά και τα χρέη μου, με οδήγησε σε νέα εργασία και το καλύτερο είναι ότι εργάζομαι από το σπίτι.
Ευχαριστώ τον Θεό γιατί έκανε πραγματικότητα την επιθυμία που είχα βαθιά στην καρδιά μου. Μου έδωσε γυναίκα όπως την ζητούσα, μας χάρισε παιδί και μας έχει όλη την ημέρα μαζί. Ο Κύριος, όμως είναι πλούσιος και δεν σταματά εδώ. Tο Νοέμβριο του 2009, αύξησε την οικογένειά μας με ένα ευλογημένο κοριτσάκι, τη Ζωή.
Αναρίθμητες οι ευλογίες και οι επεμβάσεις του Κυρίου αλλά το μεγαλύτερο θαύμα είναι ότι μας άλλαξε, μας έκανε νέα κτίσματα, μας έδωσε τη χάρη και το έλεός Του, μας λύτρωσε από τις αμαρτίες μας και μας έκανε παιδιά Του.
Σ’ ευχαριστώ Ιησού Χριστέ που πέθανες και αναστήθηκες για μένα, που μου έδειξες ότι είσαι ζωντανός και μου έδωσες αιώνια ζωή. Σε παρακαλώ δίνε μου χάρη, υπομονή και δύναμη να σε ακολουθώ έως το τέλος αυτής της ζωής και να σε δοξάζω στους αιώνες. ΑΜΗΝ.
