Από μικρή διάβαζα την Αγία Γραφή και αισθανόμουν στην καρδιά μου ειρήνη. Νοσταλγούσα τις μέρες που ο Κύριος ήταν στη γη και θα ήθελα να ήμουν και εγώ, μια μαθήτριά του. Πάντα προσευχόμουν, διάβαζα το Λόγο του Θεού και προσπαθούσα με καλές πράξεις στους ανθρώπους, να εκτελέσω το Θέλημα του Θεού.
«Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει.» (κατά Ματθαίον 11:28)
Γεννήθηκα σ' ένα χωριό της Πελοποννήσου, στο Καστρί της Κυνουρίας. Κατάγομαι από μια εξαμελή αγροτική οικογένεια. Οι γονείς μου απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τρία κορίτσια και ένα αγόρι. Η μητέρα μου ήταν πολύ θεοσεβούμενη και κάθε Κυριακή πηγαίναμε όλοι μαζί στην εκκλησία. Εγώ πήγαινα στο κατηχητικό σχολείο μέχρι που τελείωσα το γυμνάσιο. Όταν τελείωσα το γυμνάσιο ήθελα να σπουδάσω δασκάλα. Γνώρισα όμως εκείνη την περίοδο τον άντρα μου, παντρευτήκαμε και έτσι δεν συνέχισα τις σπουδές μου. Ο Θεός μου χάρισε τρία παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι και τον ευχαριστώ για τα δώρα του.
Από μικρή διάβαζα την Αγία Γραφή και αισθανόμουν στην καρδιά μου ειρήνη. Νοσταλγούσα τις μέρες που ο Κύριος ήταν στη γη και θα ήθελα να ήμουν και εγώ, μια μαθήτριά του. Πάντα προσευχόμουν, διάβαζα το Λόγο του Θεού και προσπαθούσα με καλές πράξεις στους ανθρώπους, να εκτελέσω το Θέλημα του Θεού.
Με τον άνδρα μου, που ήταν κι αυτός θεοσεβούμενος , είχαμε πολύ καλές σχέσεις και μια ευτυχισμένη οικογένεια. Καθώς πήγαινα στην ορθόδοξη εκκλησία έβλεπα ότι ορισμένα πράγματα δεν εφαρμόζονταν στην πραγματικότητα. Όσο ζούσε ο άνδρας μου βλέπαμε το κανάλι 62 και μας άρεσε πολύ. Ό,τι έλεγε προσπαθούσα να το εκτελέσω γιατί έβλεπα ότι ήταν αλήθεια. Το 1980 άρχισαν να με πονούν τα γόνατά μου και κάνοντας εξετάσεις στον Ερυθρό Σταυρό βρέθηκε ερυθυματώδης λύκος. Ξεκίνησα να κάνω έλεγχο κάθε έξι μήνες. Οι εξετάσεις αυτές κάθε φορά που τις έκανα όλο και καλυτέρευαν, ώσπου έγινα τελείως καλά με προσευχή βέβαια. Οι γιατροί αδυνατούσαν να το πιστέψουν. Μετά από λίγο καιρό έκανα ολική αφαίρεση μήτρας.
Στη συνέχεια ο Κύριος επιτρέπει μια μακρά περίοδο δοκιμασιών στις οποίες ήταν μαζί μου και μου έδινε δύναμη και κουράγιο. Το 1999 πεθαίνει ο σύζυγός μου από πνευμονικό οίδημα. Σε 40 ημέρες ο γιος μου παθαίνει έμφραγμα και μέσα στο χειρουργείο παθαίνει ανακοπή καρδιάς. Οι γιατροί, αφότου σώθηκε το παιδί μου, θαύμασαν για το γεγονός. Το 2000 κάνοντας κάποιες γενικές εξετάσεις, βρίσκεται συμπτωματικά καρκίνος του εντέρου σε καλπάζουσα μορφή. Έκανα χειρουργείο και με τη βοήθεια του Θεού πήγαν όλα καλά. Μετά από ένα χρόνο το 2001 ένα βράδυ έπαθα έμφραγμα και πήγα στο λαϊκό νοσοκομείο. Εκεί εφημέρευε ο αδερφός Περάκης ο οποίος μου έκανε τη στεφανιογραφία και μου βρήκε δυο αρτηρίες φραγμένες. Έπειτα έπρεπε να κάνω μπαλονάκι στις δύο αρτηρίες αλλά επειδή ο οργανισμός μου ήταν ταλαιπωρημένος από τις χημειοθεραπείες έκανα μόνο τη μία και την άλλη ο αδερφός Περάκης είπε να την κάναμε αργότερα. Εγώ προσευχόμουν γιατί δεν ήθελα να κάνω επέμβαση και όταν έκανα ξανά υπέρηχο δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Σ' αυτό το σημείο θέλω να πω ότι πριν πεθάνει ο άντρας μου ακούγαμε μαζί το ραδιοφωνικό σταθμό και διάβαζα εντατικά τη γραφή. Έτσι πήρα την απόφαση να πάω στην κεντρική εκκλησία και αργότερα βαπτίστηκα στην Κηφισιά. Μετά άνοιξε η εκκλησία του Παγκρατίου και ξεκίνησα να πηγαίνω εκεί.
Με τη βοήθεια του Κυρίου αποκατέστησα τα παιδιά μου, την κόρη μου και τον γιο μου, απέκτησα εγγόνια και ευχαριστώ και δοξάζω το Θεό. Βαπτίστηκα με Πνεύμα Άγιο ανήμερα των Θεοφανείων μαζί με άλλα έντεκα άτομα. Καθώς προσευχόμουν άρχισα να μιλάω ξένες γλώσσες. Ο Κύριος όλα αυτά τα χρόνια μου έδειξε πολλά ενύπνια και συνεχίζει να μου μιλάει. Τον ευχαριστώ για όλα αυτά που έχει κάνει για μένα και τον προσμένω να έρθει να μας παραλάβει.
