Η δική μου ομολογία που έχω να μαρτυρήσω, πως ο Θεός με βρήκε ενώ εγώ τον αρνιόμουν, αρχίζει κάπως έτσι….

Κατοικούσα στον Πύργο με τον άνδρα μου και τα δύο μου παιδιά όταν το 1979 ήρθε από την Αμερική ο αδελφός του άνδρα μου με μεγάλη θέρμη για τον Χριστό και μας μίλαγε για την αγάπη Του. Εγώ στην αρχή από ευγένεια τον άκουγα αλλά μετά από

λίγες μέρες άρχισα να τα ακούω βαρετά και απεχθανόμουν να έρχεται σπίτι μου. Έφθασα στο σημείο να του κλείνω την πόρτα για να μην τον ακούω που θα μου μίλαγε για τον Χριστό. Έβλεπα πολλές φορές τους επισκέπτες αδελφούς που έρχονταν από την Αθήνα για να δουν τον κουνιάδο μου αλλά τους κοίταζα αφ υπ ψηλού. Διότι η ζωή μου ήταν τελείως διαφορετική από την δική τους.

Η κοσμικότητα που είχα, οι παρέες που έκανα δεν είχαν σχέση με την απλότητα, την Χριστιανοσύνη, την ευλάβεια που είχαν αυτοί οι άνθρωποι. Εγώ με τον άνδρα μου είχαμε πέσει στην παρέα της νύχτας παίζοντας χαρτιά συνεχώς, ξενυχτώντας σε μπουζούκια, γλέντια, ιππόδρομο, μη μπορώντας να ξεκόψουμε από τις παρέες μας. Και ενώ αδιαφορούσα για το Ευαγγέλιο, που μου έκρουε ο Χριστός την θύρα, λέγοντας «όταν θα πάω 70 χρονών θα ασχοληθώ με την ψυχή μου, τώρα είμαι νέα!»

Ο Χριστός όμως με αγαπούσε και επέτρεψε μια μέρα να δω με τα μάτια μου τον σατανά. Όπως πήγα στο δωμάτιο και κάθισα στο κρεβάτι βλέπω στην πόρτα ένα παράξενο ων που είχε την μορφή του βατράχου. Το ύψος του ήταν μέχρι το πόμολο της πόρτας, ήταν πράσινος με μεγάλα μάτια σαν εξωγήινος και με κοίταζε καλά – καλά. Εγώ όταν τον είδα άρχισα να τρέμω από τον φόβο μου άρπαξα το σεντόνι, σκεπάστηκα και είπα αυτό που ήξερα « Ο Ιησούς Χριστός νικάει και όλα τα κακά σκορπάει ». Το είπα 3 φορές και αφού ξεσκεπάστηκα έτρεξα στο άλλο το δωμάτιο που ήταν ο Κώστας με τα παιδιά για να του το πω. Ο Κώστας όταν του το αφηγήθηκα μου είπε: «Μήπως το φαντάστηκες;» «Όχι, του είπα, το είδα με τα μάτια μου». Ήταν απερίγραπτο αυτό που έζησα.

Οι μέρες κυλούσαν κανονικά με τις διασκεδάσεις μας αλλά και με τις σκέψεις μου και τις απιστίες μου αν υπάρχει Θεός. Καθώς έρχονταν κάποιες σκέψεις ότι ο Θεός ήταν για εκείνη την εποχή, άλλα και η σκέψη ότι ο Θεός είναι αληθινός και τώρα. Μια μέρα σκέφθηκα ότι αν ο Θεός είναι αληθινός ας μου κόψει το τσιγάρο γιατί τα παιδιά μου ήταν μικρά και ανάπνεαν το τσιγάρο και δημιουργούσα πρόβλημα στο σπίτι. Το ζήτησα από τον Θεό για να δω την δύναμη του και το έκανε αμέσως. Αυθημερόν μου έκοψε το τσιγάρο, το συνειδητοποίησα όταν βράδιασε ότι δεν είχα καπνίσει όλη την ημέρα. Όμως και αυτό που έκανε ο Θεός δεν μαλάκωσε τη καρδιά μου ώστε να Τον ευχαριστήσω και να Τον ζητήσω.

Ο Κύριος όμως είχε ετοιμάσει ένα σημαντικό ραντεβού μαζί μου…. Μας κάλεσαν να πάμε σε κάποια οικογένεια χριστιανών στην αεροπορική βάση της Ανδραβίδας. Εγώ στην αρχή δεν ήθελα να πάω παρέα με αυτούς τους ανθρώπους που θα μίλαγαν πάλι για τον Χριστό. Στο τέλος πήγα για να μην τους χαλάσω το χατίρι αφού με κάλεσαν. Δηλαδή πήγα με το ζόρι. Και όμως ήταν το ραντεβού μου με τον πλάστη μου και Θεό μου. Πήγαμε σε αυτό το σπίτι καθίσαμε και ήπιαμε τον καφέ, μας μιλήσανε για τον Λόγο του Θεού και ο οικοδεσπότης πρότεινε να γονατίσουμε να προσευχηθούμε. Εγώ βέβαια δεν είχα όρεξη να γονατίσω αλλά δεν είχα τι να κάνω, ξένη στο σπίτι αυτό, και ακολούθησα το πρόγραμμα τους. Τους παρακολουθούσα πως προσεύχονται, τι λένε και κάποια στιγμή έκανα και εγώ από μέσα μου την προσευχή μου χωρίς να θέλω να με ακούσει κανένας τους.

Ξαφνικά άρχισα να βλέπω όραση χωρίς να ξέρω από οράσεις. Έβλεπα τον εαυτό μου στο ύψος που έχω και συνεχώς έβλεπα να χαμηλώνω. Συνεχώς έβλεπα την Άννα (τον εαυτό μου) πολλές Άννες και η τελευταία Άννα πολύ μικρή και χάθηκε. Εγώ είχα συγκλονισθεί καθώς έβλεπα τον εαυτό μου να μικραίνει. Την ίδια στιγμή αισθανόμουν ύδατα ζώντα να τρέχουν στην κοιλιά μου. Ενώ διαλογιζόμουν τι είναι αυτά που βλέπω και αισθάνομαι άρχισα να μιλάω δυνατά και να λέω « Χριστέ μου είμαι μια αμαρτωλή»….

Ενώ δεν ήθελα να με ακούσουν οι παρόντες δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου. Αισθάνθηκα πολύ δύναμη αυτό το βράδυ που δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Πήγα δεμένη και έφυγα ελευθερωμένη από τον Σωτήρα μου Ιησού Χριστό. Αυτό το βράδυ «Αναγεννήθηκα » αισθανόμουν σαν πουλάκι, σαν ένα μωρό, ανάλαφρη, ωραία. Τώρα πια δεν είχα αμφιβολίες για τον Θεό. Τον αισθάνθηκα – με άγγιξε, με ελευθέρωσε. Τώρα δεν θα Τον αφήσω.

Άρχισα να τον ζητάω πιο πολύ, ήθελα πιο πολύ να με αγγίξει. Ζήτησα να με βαπτίσει με το Πνεύμα Του το Άγιο. Έτσι ένα βράδυ ακριβώς ένα μήνα από την Αναγέννηση μου, μου χάρισε το δώρο του αυτό που είναι Θεόθεν που το έχουμε ανάγκη όλοι μας.

Το πρωί εκείνης της ημέρας είχα διαβάσει στο Ευαγγέλιο « Ότι εσείς που είστε πονηροί όταν σας ζητήσει το παιδί σας άρτο θα του δώσετε λίθο και εάν σας ζητήσει ψάρι θα του δώσετε φίδι; Εγώ που είμαι Πατέρας Ουράνιος όταν μου ζητήσετε Πνεύμα Άγιο δεν θα σας δώσω; ». Εμένα η καρδιά μου άνοιξε σε αυτά τα λόγια και περίμενα την στιγμή αυτή. Όταν το βράδυ της ημέρας αυτής γονατίσαμε να προσευχηθούμε, είχα στο μυαλό μου τα λόγια του Θεού και έτσι απλά είπα: «Θεέ μου παιδάκι σου είμαι, αφού το έχεις δώρο αυτό για τα παιδιά σου δώστο και σε μένα» , και την ίδια στιγμή, φεύγει η σκεπή του σπιτιού και βλέπω ουρανό. Και από τον ουρανό να κατεβαίνει μια μεγάλη μπάλα όπως είναι ο ήλιος στη δύση του, μεγάλη, φωτεινή και κατέβαινε, κατέβαινε μέχρι που έφθασε στο ένα μέτρο από πάνω μου. Ήταν δε το φως της μπάλας τόσο εκτυφλωτικό που άρχισα να θαμπώνομαι από την ακτινοβολία του και την ίδια στιγμή άρχισα να μιλάω ξένες γλώσσες.

Αυτό ήταν το βάπτισμα στο Πνεύμα το Άγιο. Μετά, για 3 ώρες βρισκόμουν σε έκσταση στον ουρανό και ο Κύριος μου έδειχνε τα μεγαλεία που περίμεναν τον λαό Του. Οι οράσεις που είδα ήταν αυτές: Έβλεπα εκατομμύρια ανθρώπους όλους ίδιους. Δεν ξεχώριζα άνδρες ή γυναίκες. Όλοι ήταν ίδιοι, ολόιδιοι, ίδιο ύψος, ίδια μαλλιά, ίδια πρόσωπα λευκοφορεμένοι παρατεταγμένοι σε σειρές όπως στις παρελάσεις. Έλέγαν έναν ύμνο που δεν τον γνωρίζουμε εμείς. Ψηλά σε όρος ήταν ένας θρόνος. Όλοι οι λευκοφορεμένοι κατευθύνονταν προς αυτό το όρος. Εμένα όμως δεν μου επέτρεπε να δω ποιος κάθετε σε αυτόν τον θρόνο, γιατί τον Πατέρα δεν τον είδε κανείς. Μετά μου έδειξε που βρίσκεται η κόλαση. Είδα ανθρώπους ντυμένους με κελεμπίες γκρι, κουρεμένοι με αλυσοδεμένα τα πόδια τους, μουγκρίζοντας να κατευθύνονται μέσα σε μαύρες στοές στα κατάβαθα της γης και πίσω τους ήταν λευκές άδειες. « Ήταν οι θέσεις τους που δεν τις δέχτηκαν να καθίσουν και ήταν κενές ». Ο Χριστός μας καλεί αλλά ο άνθρωπος κάνει τις επιλογές του. Μετά μου έδειξε την Ουράνια Πόλη, τους δρόμους της να λάμπουν. Το φως ήταν λαμπερό δεν υπάρχει τέτοιο Φως στη γη.

Έχω να ομολογήσω και θεραπείες που έκανε ο Κύριος σε μένα όταν είχα βαριά μορφή ιγμορίτιδας. Αντιμετώπιζα πονοκεφάλους επί 5 χρόνια, η κατάσταση ήταν τραγική ώσπου ένα βράδυ στην προσευχή μου μίλησα στον Θεό και του είπα: «Θεέ μου ή κάνε με καλά ή πάρε με». Και την ίδια στιγμή ακούω να μου λέει «εγώ σε θεραπεύω». Πραγματικά εκείνη την στιγμή με θεράπευσε. Όταν χρειάστηκε τον ίδιο μήνα να κάνω εξετάσεις ο γιατρός που απευθύνθηκα μου είπε έχετε ιγμορίτιδα; Του είπα ΝΑΙ και μου απάντησε ούτε ίχνος δεν έχετε. Η Φωνή του Θεού είναι η καλύτερη εμπειρία που έχω να ομολογήσω. Άκουσα τον Θεό μου να μου μιλάει, είναι ό,τι ωραιότερο έχει συμβεί στη ζωή μου.

Καθώς η ζωή μου ήταν με τα δύο μου παιδιά τον Ζαφείρη και την Βανέσα, ένα απόγευμα ήρθε σε συνάντηση μου ο Κύριος των δυνάμεων και μου είπε με δυνατή φωνή: «Άννα θα μείνεις έγκυος, θα κάνεις αγόρι και θα το ονομάσεις Σαμουήλ». Το σπίτι ηχούσε από την βροντερή φωνή του Θεού. Εγώ συγκλονίσθηκα. Για ένα λεπτό δεν κουνήθηκα καθόλου. Αμέσως, παίρνω στο τηλέφωνο τον άνδρα μου και του λέω έλα γρήγορα στο σπίτι. Έρχεται ο Κώστας στο σπίτι και του λέω άκουσα την φωνή του Θεού που είπε αυτό και αυτό. Ο Κώστας με ρώτησε μήπως το φαντάστηκες; Του λέω το άκουσα με τα αυτιά μου αντιλαλούσε όλο το σπίτι από την βροντερή φωνή του Θεού. Μου λέει θα κάνω και εγώ μια προσευχή και θα ανοίξω την Αγία Γραφή σε όποια σελίδα μου τύχει να μου απαντήσει ο Θεός. Κάνει μια προσευχή « Θεέ μου μίλησε μου και μένα». Ανοίγει την Βίβλο και εκεί που άνοιξε του μιλάει ο Κύριος « Όπως ο Ζαχαρίας δεν πίστεψε την Ελισάβετ ότι ήταν έγκυος και έμεινε άλαλος». Αλλά ο Κώστας προλαβαίνει και απαντάει…. ΌΧΙ εγώ δεν θέλω να μείνω άλαλος εσύ Κύριε μίλησες στην Άννα. Πιστεύω!!! Πράγματι έμεινα έγκυος και στον όγδοο μήνα της κύησης πήγα στον γιατρό μετά από αιμορραγία που είχα λόγω απροσεξίας μου. Ο γιατρός κάνει διάγνωση ότι το παιδί που κυοφορούσα ήταν κορίτσι. Εμείς βέβαια του επιβεβαιώσαμε ότι το παιδί θα ήταν αγόρι γιατί άκουσα την φωνή του Θεού και μάλιστα του είπαμε θα το ονομάσουμε Σαμουήλ. Ο γιατρός μας κοίταζε παράξενα και μας είπε «δεν ξέρω εγώ και ξέρετε εσείς»; Αλλά μετά από ένα χρόνο βρεθήκαμε σε ένα ρεστοράν και ο γιατρός μόλις μας είδε ήρθε να μας δει από κοντά. Όταν είδε τον Σαμουήλ μας είπε: αυτό είναι το παιδί; Και αμέσως είπε «είμαστε άνθρωποι και κάνουμε λάθη ο Θεός όμως δεν κάνει λάθος !!!».

Παρακάτω θα ήθελα να ομολογήσω για μια ακόμα εμπειρία μου επάνω στο ότι ο Θεός μας προειδοποιεί για γεγονότα που θα συμβούν: έτσι σε μια προσευχή που είχαμε στην εκκλησία του Πύργου μας μίλησε το Πνεύμα το Άγιο και μας είπε ότι θα γίνει σεισμός στον Πύργο με ζημιές, αλλά χωρίς θύματα. Βέβαια εμείς πιστεύουμε ότι ο Θεός μιλάει αλλά κάποιος μπορεί να το θεωρήσει απίστευτο ή και κάτι ανόητο και όμως… ακριβώς σε ένα μήνα από την ημέρα που έγινε αυτή η προφητεία έγινε ο μεγάλος σεισμός (το 1993) στον Πύργο χωρίς θύματα μόνο ζημιές. Ο νομός κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Πολλά ακόμα έγιναν στην ζωή μου αλλά δεν χωρούν σε αυτές τις γραμμές. Ευχαριστώ πολύ τον Κύριο που με βρήκε, με έσωσε και με περιμένει στην αιώνια Βασιλεία Του. Τον αγαπώ και Τον δοξάζω για όλες του τις ευεργεσίες.